Türk siyasetinde bazı isimler vardır ki, hayattayken kıymeti bilinmez ama vefatından sonra efsaneleşir. Muhsin Yazıcıoğlu da onlardan biri. Bugün onu rahmetle, sevgiyle, özlemle anan milyonlar var. “Büyük adamdı, yiğitti, dürüsttü, adam gibi adamdı!” diyenler bitmiyor. Ama işin garibi, bu methiyeleri dizenlerin çoğu, hayattayken ona oy vermemiş!
Şimdi şöyle bir tablo düşünelim:
- “Abi Muhsin Başkan çok büyük liderdi!”
- “Oy verdin mi?”
- “Yok abi!”
- “Ama dürüst adamdı, vatanseverdi, şerefliydi!”
- “Eee?”
- “Vallahi oy vermedim ama keşke yaşasaydı!”
İşte bizde siyaset böyle bir şey. Adam hayattayken desteklenmez, vefat edince heykelini dikmek isteyenler ortaya çıkar. Muhsin Yazıcıoğlu, Türk milliyetçiliğinin ve dava adamlığının en temiz simalarından biriydi. Siyasi görüşü ne olursa olsun herkes ona saygı duyuyordu. Ama sandık başına gidildiğinde, işin rengi değişiyordu. Sonra ne oldu? 2009’da şaibelerle dolu bir helikopter kazasında hayatını kaybetti. Üzerinden bunca yıl geçti, hâlâ o kazanın aydınlatılmasını bekliyoruz.
Peki, şimdi ona “büyük lider” diyenler ne yapıyor? Onu anma programlarında gözyaşı döküyorlar, sosyal medyada paylaşımlar yapıyorlar ama işin özüne bakarsan, Muhsin Yazıcıoğlu’nun temsil ettiği siyaset, bugün de kıyıda köşede bırakılmış durumda. Eğer gerçekten böyle liderleri istiyorsanız, onları hayattayken destekleyin. Sandık başında, iş başında sahip çıkın. Çünkü siyaset, duygusal methiyelerle değil, kararlı duruşlarla yapılır.
Ruhu şad olsun, Allah rahmet eylesin. Ama en büyük rahmet, onu gerçekten anlayıp onun durduğu yeri sahiplenmektir. Yoksa, hayatta kıymet bilmeyip öldükten sonra efsaneleştirmek, içi boş bir romantizmden ibarettir.
