Normal durumlarda yasallık ile meşrûluk örtüşür görünürken -ekstrem durumlarda pozitif hukuk- devletin kendini koruma hakkı gereği ihlâl edilebilir. ‘Nispeten Anayasa ile temel siyasal düzenin anayasaları arasında ayrım yapılabilir.’
Örnek verecek olursak: Türk olmak bir ırki tanım iken, Türk milleti olmak siyasi anayasal bir tanımdır ve ‘‘amaçta birlik’’ demektir.
En çok alıntı yapılan Alman hukukçu Schmitt, devlet hukuku alanında ne demiş ve biz bu duruma karşı ne gibi tedbirler almışız bir analiz yapmak istedim.
Buna göre Schmitt ‘’Anayasanın bazı hükümlerinin veya bir “yasa” olarak anayasanın bütün halinde geçici olarak yürürlükten kaldırılması veya askıya alınması, gerçek anlamda “anayasanın’’ askıya alınması demek değildir. Bu anlamda siyasal tercihi ayrıntılandırmak için konmuş olan anayasal normlar pekâlâ geçici olarak yürürlükten kaldırılabilir. Elbette özgürlüğün korunmasına ilişkin hukuk devleti normları bir göstergedir ama ilke değildir. Siyasal varoluş biçiminin tehlikeye düşmesi halinde, devletin kendini koruma hakkı gereği askıya alınabilirler. “Siyasal yönden -bütünleşmiş- halkın somut varlığı, her türlü normdan önce gelir.” Olağan dönemlerde pozitif yasa geçerlidir. Olağanüstü dönemlerde “tedbir” uygulanması olasıdır. Tedbirin amacı hukukun zincirlerinden kurtulmaktır. Buradaki “amaç” siyasal düzenin bekasıdır; hukuk ise, yürürlükteki normlardır. Dolayısı ile “tedbir” varoluşsal meşruiyetin, yani normal hukukun devlete ayak bağı olmaktan çıkarılması anlamına gelmektedir.’’ demiş.
Uluslararası alandaki bu tanım karşısında, Türk Anayasası bu durumun özelini -siyasal aklı değil- Devlet aklını bizzat Anayasal garanti altına alarak (kişisel, siyasal ve askeri darbeye karşı) mutlak yasallığı garanti altına almıştır. Gel gelelim uluslararası tanıma dayanarak, Anayasa değişikliğini Türksüz politikaya, göçmen politikasını muhacir yasasına evrilmesine ve Meclisin yetkisinde dahi olmayan yeni bir devlet kurma aşamasında yapılması mümkün olan YENİ ANAYASA tabiri ile ortaya çıkan akıl ile çabalayanları gören ve düzenin bekasına yönelik tehdidi var sayan halkın ”Kuvayi Milliye ruhu her zaman hazır durumda beklemelidir’’ öğretisi de halkın zihninde mevcuttur.
Netice itibarıyla Türkün İstiklal Atayasası da derki, (…) Bir gün, istiklâl ve cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şeraitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerait, çok namüsait bir mahiyette tezahür edebilir. (…) Ey Türk istikbalinin evladı! İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi vazifen, Türk İstiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur! (1927)
Uluslararası mecra ve Türk vatan bilinci manasının analizinden çıkan ve sonuca giden sentezimden yola çıkarak Türkün kırk bin yılık töresini de hatırlatmakta bir beis görmemekteyim. Buna göre; ‘’Kuvayi Milliye, kriz anında doğan bir töre bilincidir. Türk ulusunun içinden kendi benliğinde huy ile yaşam bulmuş -düzensiz ama milli- savunma ve mutlak muhafaza hareketidir. Normal şartlarda devlet, yasa- hukuk ve sosyal milli birliği esas alır. Türk halk/halklarının bizzat kendinden oluşan devlet aklının düzenli ordu mahiyetinde nizam alan aklın yani Türk devlet/devletleri varlığının tehlikede olması halinde, devreye giren -meşru- alt bir nizamdır. Türkler kriz ve risk anında kendi -onur, şeref, hür irade ve kimliğinin- varoluşçu değerleri adına bu ‘‘ülküde’’ birleşmekte ve riski ortadan kaldıracak adımlar atmaktan çekinmemektedir. Çekinmediği gibi kriz ortadan kalkmadıkça, durma gibi bir irade dahi göstermemektedir. Bu durum düzenli ordu, devlet nizam ve kimlik şuurunu -savunma alanında hakkını- kuruluş yasalarından alan muhafaza ve savunma hattıdır. Bu tanım gerek siyasal gerek askeri gerekse sosyal alanda olgunlaşan bir töre/yasa/kut olgusudur.’’
Bu manada “1920 meclisimizin bize bahşettiği Ulusal egemenlik ve Cumhuriyet çocukları olma hakkının yıl dönümü olan 23 Nisan’ı bu şuur ile anıyor ve yaşatıyoruz.
Simge Erciyas
