Utanmamak: Siyasetin En Tehlikeli Hastalığı
Utanmıyorlar.
Çünkü gücü devletiyle karıştırdılar, koltuğu milletin iradesinin üstünde sandılar.
Yaptıklarının sorgulanmayacağına, söylediklerinin unutulacağına, hep orada kalacaklarına inandılar.
İşte tam da bu yüzden utanmıyorlar.
Oysa siyasette asıl çöküş ekonomik krizle, dış baskıyla ya da sandıkla başlamaz.
Çöküş, utanma duygusunun kaybolduğu gün başlar.
Utanmayan siyasetçi yalanı rahat söyler,
hukuksuzluğu meşrulaştırır,
adaletsizliği “zorunluluk” diye anlatır.
Ve bütün bunları yaparken halkın gözünün içine bakmaktan da çekinmez.
Utanma yoksa vicdan yoktur.
Vicdan yoksa adalet bir süs cümlesine dönüşür.
Adalet yoksa devlet, güçlülerin çıkarlarını koruyan bir araca indirgenir.
Halka hizmet etmesi gerekenler, halktan korkar hâle gelir.
Soru soranlar susturulur, eleştirenler hedef gösterilir, gerçekler bastırılır.
Bu düzende liyakat yük sayılır, sadakat makbul olur.
Bilgi değil biat yükselir.
Cehalet bilinçli şekilde büyütülür;
çünkü sorgulayan insan, utanmayı hatırlatır.
Utanmayı hatırlatan ise bu çürümüş düzen için tehlikelidir.
Ancak unuttukları bir gerçek var:
Hiçbir iktidar sonsuz değildir.
Hiçbir güç hesap vermekten kaçamaz.
Ve hiçbir yönetim, milletin vicdanından daha güçlü değildir.
Tarih, utanmayanları değil; direnenleri, doğruları söyleyenleri yazar.
Bu topraklar susanların değil,
haksızlığa boyun eğmeyenlerin mücadelesiyle vatan oldu.
Bu ülke, utanmayı erdem bilen insanların omuzlarında yükseldi.
Ve bu gerçeği en açık, en net şekilde ifade eden bir lider vardı:
“Millete efendilik yoktur, hizmet vardır.”
diyen,
“Hakimiyet kayıtsız şartsız milletindir.”
sözünü bu ülkenin temeline kazıyan
Mustafa Kemal Atatürk.
Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyet’te utanmamak değil;
hesap vermek,
adil olmak
ve milletin yüzüne bakabilmek esastır.
Gülper YİLMAZ
Sevgi ile kalın
