10 Kasım… Türk milletinin yüreğinde kara bir gün.
Ama bu yas, bir yenilginin değil; bir minnetin, bir vefanın, bir sonsuz sevdanın ifadesidir. Çünkü 10 Kasım, bir ölümün değil, ölümsüzleşmenin tarihidir.
O gün, milletinin kaderini değiştiren,Türk’ün başını dik tutmasını sağlayan Mustafa Kemal Atatürk’ün aramızdan ayrıldığı gündür.
Ama sadece bedenen… Çünkü o, fikriyle, devrimiyle, inadıyla, Türklüğüyle hâlâ bu topraklardadır.
Her 10 Kasım sabahı saat dokuzu beş geçe, bu milletin kalbi bir anlığına durur.
Sirenler çalarken, kimimiz okulda, kimimiz sokakta, kimimiz evinde ayağa kalkar; gözlerimiz dolar, boğazımız düğümlenir.
Bu, sadece bir anma değildir.
Bu, bir milletin “Ben varım!” deme anıdır.
Ama ne yazık ki her yıl olduğu gibi, bu yıl da 10 Kasım’a dil uzatan, Atatürk için okutulan mevlide bile tahammül edemeyen şerefsizler türedi.
Atatürk’ün adını duymaya tahammül edemeyen, kendi karanlık zihninden başka bir ışık tanımayan bu güruh; milletin değerine, tarihine, liderine düşmanlık etmeyi marifet sanıyor.
Oysa bilmezler ki, Atatürk’ü karalamak, Güneş’e tükürmeye benzer.
Kendin ıslanırsın, Güneş’e bir şey olmaz.
Atatürk için mevlit okutulmasından rahatsız olanlara sesleniyorum:
Siz kimsiniz ki Türk milletinin evladı, atası için dua etmesine engel olacaksınız?
Atatürk, sizin dar görüşlerinize sığmaz!
O, bu toprakların her karışında, dağında, taşında, bayrağında, çocukların yüreğinde yaşıyor.
Siz isteseniz de istemeseniz de, o bu milletin gönlünde ebedidir.
10 Kasım, sadece bir yas günü değil; Türk milletinin vefasının, minnetinin, sadakatinin sembolüdür.
Çünkü Atatürk, bir kişiden öte, bir fikirdir.
O fikir; bağımsızlıktır, Türklüktür, onurdur.
Ve o fikir, ölmez.
—
Ona dil uzatanlar bilsin:
Bir gün bu millet, kendi atasına düşmanlık edenleri tarih çöplüğüne süpürecektir.
Çünkü bu topraklarda ihanete yer yoktur.
Atatürk’ü unutturabileceğini sanan her karanlık beyin, Türk’ün ışığında eriyip gidecektir.
Bizim kalbimizde Atatürk, bayrakla beraber dalgalanır.
Bizim dilimizde Atatürk, bağımsızlığın adıdır.
Ve biz var oldukça, ne Atatürk ölür, ne Türklük susar!
