26 Şubat 1992…
Bu tarih, insanlık tarihine kara bir leke olarak geçti. O gece, Ermenistan silahlı güçleri ve Sovyet 366. Motorize Alayı’nın desteğiyle Azerbaycan toprağı olan Hocalı kasabasına saldırdı. Kadın, çocuk, yaşlı demeden 613 sivil vahşice katledildi. Cesetler tanınmaz hale getirildi, bazı kurbanlar diri diri yakıldı, hamile kadınların karınları deşildi. Tüm dünya, bir milletin evlatlarının feryatlarını duymazdan geldi.
Bu katliam sadece Azerbaycan Türklerinin değil, tüm Türk milletinin yüreğine kazınan bir yaradır. Zira Hocalı’da katledilen sadece insanlar değil, Türk’ün varlığı, onuru ve geleceği hedef alınmıştır. Soykırım, yalnızca fiziksel katliamla sınırlı kalmamış; Ermeniler, işgal ettikleri topraklarda kültürel mirası da yok etmeye çalışmışlardır. Camiler, mezarlıklar, tarihî eserler yerle bir edilmiştir. Amaç bellidir: Türk’ün izlerini silmek, bir milletin hafızasını yok etmek!
Ne yazık ki dünya, bu katliama gözlerini kapamış, Batılı insan hakları savunucuları sessizliğe gömülmüştür. 1915 olaylarını bahane ederek her fırsatta Türkiye’yi ve Türk milletini suçlayan devletler, Hocalı’daki soykırımı görmezden gelmiştir. İnsan hakları söylemleri, Türk kanı döküldüğünde geçerliliğini yitirmiştir. Bu, Batı’nın çifte standardının en açık göstergesidir.
Hocalı’da yaşanan vahşet, insanlığın en karanlık yüzünü gözler önüne sermektedir. Hayatta kalanların anlattıkları, bu katliamın boyutunu daha da netleştirmektedir. Gözleri önünde ailesi katledilen küçük bir kız çocuğunun derisi canlı canlı yüzüldü. Bir insanın en temel haklarının dahi yok sayıldığı, vahşetin sınırlarının zorlandığı bu zulüm, tüm dünyanın gözü önünde gerçekleşti. Yalnızca milliyetinden ötürü katledilen bu masumlar, Ermeni barbarlığının en korkunç yüzünü ortaya koymuştur.
Hocalı, biz Türkler için sadece acının değil, aynı zamanda uyanışın adıdır. Tarih, unutkan milletler için mezar kazmaya her daim hazırdır. Ancak biz unutmuyoruz, unutturmayacağız! Türkiye ve Azerbaycan, ‘İki devlet, tek millet’ şiarıyla bu katliamın hesabını sorana kadar mücadeleye devam edecektir. Ermenistan, yaptıklarının bedelini ödemedikçe, Hocalı’nın hesabı kapanmayacaktır!
Bugün, Hocalı’da katledilen masum Türklerin ruhları için anma törenleri düzenlemek yetmez; güçlü bir Türk dünyası inşa etmek zorundayız! Hocalı, bizlere birlik olmanın, gücümüzü ve irademizi ortaya koymanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor. Şehitlerimizin ruhu ancak adalet sağlandığında huzur bulacaktır!
Tarih, yalnızca yazılanlarla değil, hatırlananlarla şekillenir. Hocalı’yı unutmayacağız, unutturmayacağız!
Zaten ya Ermeni ya da Rustunuz, akan Türk’ün kanıydı sustunuz!
