Duygusal bir yazı yazmak istedim. Biliyorum sert eleştirilerinizle “YİNE Mİ?” diyeceksiniz. Evet yine.
Ve ben yine burnumun dikine dikine giderek kelamımla kibarca öfkemi kusmak istiyorum.
*
Terör mağduru bir vatandaş olarak son 8 ayda yaşanılanları hayretle izliyorum. Bu hayrete sahip olmaya hakkım var diye düşünüyorum. Terörsüz bir Türkiye’yi hepimiz istiyoruz, bu lanet bulutların üstümüze nefret yağdırmasından bıktık artık.
Fakat yöntem sahiden bu mu?
“Apocuyuz Apocu!”, “Biji Serok Apo!” sloganlarıyla İstanbul’da yürüyüşler yapılınca, Türk bayrağına sarılı tabutun yanında bebek katili terörist başının taziye dilekleri okununca, 21 Mart Nevruz’unda meydanlarda gövde gösterilerini izlemekle mi terörsüz Türkiye olacak birisi bana açıklasın artık Allah aşkına!
Biraz ileriye gidilmedi mi sizce de?
Bu ülkede yaklaşık 10 milyona yakın terör mağduru aile var. Bu milletin bir toplumsal vicdanı var. Terör örgütü lideri bebek katilinin bu kadar normalleştirilmesi sanki bir siyasi parti lideriymiş gibi anılmasına müsaade edilmesinin kime ne faydası var Allah aşkına bana birisi söylesin!
*
Geçtiğimiz hafta sonu İsviçre’nin Lozan şehrinde Lozan Kürt Enstitüsü kuruluyor, Kürtlerin kendi kaderlerini tayin etme hakkına dair uluslararası çalıştayların yapılacağı söyleniyor, bizim basından kimse bunu dile getirmiyor.
NEDEN?
Biz yüz yıllardır bu topraklarda ırk, dil , din demeden Anayasa’nın bizlere sağladığı vatandaşlık statüsü ile o anlata anlata bitiremediğiniz BARIŞ ile huzur içinde yaşarken kim, neden, niçin , nasıl ve ne zaman bizi birbirimizden koparmak için emperyalist planlarla içimize sızıyor?
Türkiye’nin her yeri, her bölgesi demografik göçlerle iç içe geçmiş durumda. Şırnak’ın yarısı Mersin’de, Sivas’ın yarısı İstanbul’da, Hakkari’nin yarısı Van’da, Ağrı’nın yarısı Konya’da…
Kimi kimden ayıracaksınız?
80 milyon iç içe geçmiş, huzur içinde yaşarken huzurumuzu zehirlemeye çalışanlar kim diye sorsanıza bir günden bir güne Allah aşkına ya!
Sürekli “BARIŞ BARIŞ BARIŞ!” diyorsunuz ya. Bir kez olsun ağzınızdan şunu duymadım: “BİZİ KİM KİMDEN AYIRMAK İSTİYOR? 80 MİLYON ETLE TIRNAK OLMUŞKEN?
Bu soruyu sormak işinize gelmez çünkü sizin BARIŞ anlayışınıza ters bir soru…
Sizin barışınızda; kan var.
Sizin barışınızda, gözyaşı var.
Sizin barışınızda; ihanet var.
Sizin barışınızda; nefret var.
Artık bunu görmemek imkansız.
*
Hani “TERÖRSÜZ TÜRKİYE” istiyorsunuz ya…
Bunu derken bile sinirden parmaklarım titriyor fakat Türk bayrağına sarılı Sırrı Süreyya Önder’in tabutunun yanında PKK lideri Abdullah Öcalan diye taziye mesajını okumanızdaki amaç neydi?
Biz bunları göremeyecek kadar aptal mıyız sanıyorsunuz? Elimize geçti bir fırsat ne kadar üstünde tepinirsek yeridir dediğinizi göremeyecek kadar kör müyüz sanıyorsunuz?
Terörsüz Türkiye istiyorsak eğer bu zihniyetlerle hiçbir yere gidemeyeceğimizi ATATÜRK KÜLTÜR MERKEZİ’nde Sırrı Süreyya Önder’in cenaze törenine ve tören sonrasında “BİJİ SEROK APO” yürüyüşü yapan topluluğa bakarak görebiliriz.
Müslüman aynı yerden bir daha ısırılmaz, yapmayın…
Bu yolun yordamı neyse vazgeçin.
Bu yaşanılanlar vicdanları kanatıyor, toplumu daha da kutuplaştırıyor.
Gelin Terörsüz Türkiye’yi, başka şekilde inşa edelim…
*
3 Mayıs’ta Irak’ın kuzeyinde Pençe Kilit Harekatı bölgesinde EYP’ye basarak şehit olan Mehmetçiğimiz vardı.
Uzman Çavuş Önder ÖZEN…
Geride 3 yaşında bir kızı kaldı.
Şehidimizin cenaze töreninde, kızının ağzından dökülen cümleler bizi kahretti…
Babasının vesikalık fotoğrafını düzelten kadın komutana “İĞNE BABAMA BATIYOR AMA…” demesi karşısında diyecek söz bulamadık.
Kadın komutan ağladı, biz ağladık.
Kadın komutan uzaklara daldı, biz yakınlarda dağıldık.
Kadın komutan sessiz çığlık attı, biz haykırmaktan boğazımızı patlattık.
Diyecek başka bir söz yok artık.
Dağılan aileler…
Geride gözü yaşlı yetimler…
Evlatlarıyla bir başına kalan anneler…
Ve Terörsüz Türkiye’de şehit…
Vatan sağ olsun derken içim, göz göz yaralarımdan kanıyordu içim.
Saygılarımla…
